Het blijft een fantastisch land

Hi allemaal,

Inmiddels zijn we alweer 3 weken verder, ik ben nog heel erg aan het genieten en dus vliegt de tijd voorbij. Het gaat me eigenlijk allemaal veel te snel hier en zou zo nou een aantal maanden in dit fantastische land kunnen blijven. Gelukkig komt Florianne de laatste weken van mijn reis naar Sri Lanka toe om samen te reizen, dus daar kan ik dan wel naar uitkijken.

Het werken gaat nog steeds prima, het werkritme zit er goed in en de (meeste) kinderen kennen me inmiddels. Het is dan ook erg leuk als de kinderen bij je komen voor therapie en binnenkomen met 'hello teacher Eveline' of een van de vele variaties die de kinderen hebben voor mijn naam;)
De ouders van de kinderen willen vaak iets terug doen voor de therapie die je aan hun kind geeft, dus de laatste tijd komen er steeds meer ouders aan met allemaal heerlijk eten. Zo kregen we de afgelopen tijd al kokosnoten, cake, pannenkoeken en koekjes. Dit is voor hun een manier om hun waardering naar ons uit te spreken en wij genieten dan ook van al dit lekkers.

Er komen in de loop van de tijd steeds meer aanmeldingen binnen voor kinderen die graag therapie willen bij het revalidatiecentrum, dus mijn schema begint steeds voller te worden. Nu één van mijn collega's afgelopen week weer naar Nederland is vertrokken komen er ook nog wat zwembad uurtjes bij op een dag die van hem overgenomen moeten worden. Verder geef ik nadat ik klaar ben met werken bij het revalidatiecentrum 2 middagen per week zwemles aan de kinderen die hier op Home of Hope wonen. Op dinsdag is dit een groep(8) jongens van ongeveer 9 jaar. Op woensdag heb ik eerst een groep(6) meisjes van ongeveer 7 jaar en later een groep (9) jongens van 5 jaar. Gelukkig hoef ik dit niet alleen te doen want 9 jongentjes tegelijkertijd stil op de kant krijgen is af en toe nog een flinke strijd. Al met al dus volle dagen die er voor zorgen dat een dag zo voorbij is.

Afgezien van het vaste rooster komt op dinsdag altijd de Navodja School. Dit is een middelbare school voor jongens met een lichamelijke of verstandelijke beperking. Elke week komen zij met ongeveer 15 jongens naar ons toe en zij hebben dan een hele ochtend individuele therapie en zwemmen. Na de lunch hebben we altijd een groepsessie met deze jongens. In dit uur worden er sport en spel activiteiten met ze gedaan. Wat je ook voor een spel of sport bedenkt het wordt altijd anders uitgevoerd dan je van te voren kon bedenken. Er is er namelijk altijd wel één die niet luistert, iemand die het niet kan, iemand die het niet begrijpt of iemand die gewoon een uur lang alleen maar wegloopt. Afgelopen week hebben we stoelendans met ze gedaan, in plaats van stoelen hadden we hoepels op de grond gelegd. Toen de muziek (Kinderen voor Kinderen) aan ging, ging iedereen uit zijn dak. Omdat er dan altijd toch teleurstelling heerst bij diegene die af is mocht die cliënt het volgende liedje kiezen, dit zorgde ervoor dat iedereen toch met een grote glimlach rondliep. Ik heb nog nooit zo'n uitbundige stoelendans meegemaakt in Nederland.

Op vrijdag 28 oktober met in samen met mijn collega naar het andere werk van de logopedist gegaan. Op vrijdag en zaterdag werkt zij namelijk bij het Moeder Theresa huis. Dit is een huis voor meisjes en vrouwen( 80 in totaal) met een ernstige verstandelijke en vaak ook lichamelijke beperking. Mijn collega en ik waren in shock toen we binnenkwamen. Overal lagen en zaten cliënten, er lag urine op de grond en er hing echt een verschrikkelijke geur. Om de situatie nog wat erger te maken was er die nacht ook nog een meisje(16 jaar) overleden. Zij lag nog gewoon in haar bed midden in de slaapzaal tussen de andere spelende kinderen met haar ogen en mond nog open.
Die ochtend hebben wij mee mogen kijken bij drie behandelingen die de logopedist daar gaf. Na afloop was ik erg blij dat ik mijn handen kon wassen en weer weg kon. Wat heb ik veel bewondering voor de mensen die hier werken. Dit bezoek heeft dan ook veel indruk op mij gemaakt en dit is iets wat ik voorlopig niet meer zal vergeten.
Na dit bezoek ben ik direct door gegaan naar Pinnawela, hier heb ik de volgende dag een olifanten opvang bezocht en heb ik een olifant mogen wassen, wat een erg bijzondere ervaring.

Het weekend erna ben ik met 3 collega's naar Colombo geweest. Heerlijk om weer even wat Westerse dingen te kunnen doen. We zijn naar winkelcentrums geweest, hebben heel wat ijsjes gegeten, zijn naar het park en een museum geweest en tot slot zijn we op stap geweest. Doordat we de enige blanken waren in die club, hadden we genoeg aanspraak voor de hele avond en nacht. Heerlijk om een te ervaren hoe leeftijdsgenoten in een ander werelddeel hun avonden en nachten in het weekend besteden.

Afgelopen weekend wilde in gewoon even lekker niks doen en op het stand liggen. Aangezien het in een groot deel van het land momenteel regen seizoen is, was het nog even lastig om een plekje te vinden waar ik op het strand kon liggen. Uiteindelijk is het Trincomalee in het noord-oosten van het land geworden. Hier heb ik twee dagen op het strand gelegen, boeken gelezen, films gekeken en toch nog een beetje cultuur gesnoven in het fort en in de tempel. Een heerlijk rustig, zonnig en ontspannen weekend dus.

Nou, het is weer een heel verhaal geworden. Bedankt voor het lezen!!

Liefs Eveline