Nog steeds volop aan het genieten!!
Door: Eveline Seldenrust
Blijf op de hoogte en volg Eveline
10 Oktober 2016 | Sri Lanka, Digana
Hi allemaal,
Inmiddels in het internet hier in huis weer gemaakt, dus kan ik vanaf nu vanuit huis mijn blog gaan schrijven.
Inmiddels zit ik hier nu vijf en halve week en ik kan nog steeds met volle overtuiging zeggen dat ik het enorm naar mijn zin heb. Het klimaat, de mensen, de natuur, het werk, mijn collega's, de cliënten, al deze factoren zorgen ervoor dat ik me hier zo fijn voel.
Inmiddels heb ik al een flink aantal eigen cliënten die of elke week, elke twee weken of eens per maand komen. Hierbij is het elke dag toch weer de vraag of ze zullen komen, maar ook dat is inmiddels al normaal geworden voor mij. Het jongste kindje wat ik hier behandel is net 2 geworden en de oudste is 24. Net als de leeftijd van de kinderen zijn ook de diagnoses en hulpvragen allemaal heel gevarieerd. Ik ben namelijk bezig met pre verbale communicatie, eten en drinken, woordenschat en mondmotoriek. De afwisseling in de werkzaamheden en de stemming van de kinderen zorgt ervoor dat geen dag hetzelfde is hier. De behandelingen van de meeste kinderen gaan erg goed, maar er zijn ook een aantal kinderen die er elke keer weer voor zorgen dat ik met een natte rug aan het behandelen ben. Zij rennen weg( één cliënt moet ik elke week achterna rennen en ongeveer 500 m verderop kan ik hem dan pas vangen), ze blijven niet op hun stoel zitten of doen hun ogen dicht en doen gewoon een half uur lang niks. Al deze verschillende behandelingen zorgen voor een hoop werkervaring.
Wanneer ik geen kinderen heb op te behandelen help ik mijn collega's waar nodig en verder ben ik veel in het zwembad te vinden met de kinderen. Dit is eigenlijk de taak van de fysiotherapeuten, maar aangezien we die op dit moment te kort hebben neem ik veel zwembad uren over. En ik moet zeggen dat ik daar erg van kan genieten. Soms zwem je met een kindje van 1,5 die je echt nog dicht tegen je aan moet houden en kennis moet laten maken met water. Het andere moment zwem je met een grote spastische jongen van 25 die je drijvend moet zien te houden, wat soms zorgt voor spierpijn bij mij de volgende dag;)
Het voelt heel goed om een bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling van deze kinderen. Als dank hiervoor schenken de kinderen mij vaak een flinke glimlach wat dan weer zorgt voor een grote glimlach op mijn gezicht.
De afgelopen 3 weekenden ben ik heerlijk weg geweest. Het eerste weekend ben ik naar Arugam Bay geweest een dorpje in het zuid westen van Sri Lanka. Hier heb ik gewoon heerlijk drie dagen op het strand gelegen en een boek gelezen. Heerlijk om een keer zo'n weekend te hebben en niks te moeten behalve genoeg zonnebrand smeren want het was 36 graden.
Het tweede weekend heb ik een van de mooiste treinreizen ter wereld gemaakt, van Kandy naar Ella. De trein rijdt door de bergen en tussen de theeplantages door. Je hebt genoeg tijd om te genieten van het mooie uitzicht, want de trein legt de afstand van 50 km in 7 uur af. Een groot deel van de reis heb ik heerlijk in de deuropening gezeten en heb ik genoten van het mooie uitzicht. De deuren van de trein en ook van de bussen zijn nooit dicht tijdens het rijden. Het weekend in het Ella het heb ik Ella Rock en Little Adam's Peak beklommen. Verder heb ik de negen bogen brug en een waterval bezocht, een heerlijk actief weekend dus.
Afgelopen weekend ben in naar Sigiriya geweest. Hier heb ik de beroemde Lion's rock met 1200 treden beklommen en bovenop genoten van het prachtige uitzicht.
Dat weekend waren papa en mama daar ook, dus na 1,5 maand was ik blij ze weer even te kunnen zien. Ze hadden nog wat spullen uit Nederland voor me meegenomen waar ik erg blij mee was. Aankomende woensdag verblijven ze in de buurt van mijn werk, dus dan komen ze een kijkje nemen bij het project. Ik kijk er erg naar uit om ze alles te kunnen laten zien.
Dat was het weer voor deze keer. Bedankt voor het lezen nu en de leuke reacties op mijn vorige blog!
Liefs Eveline
Inmiddels in het internet hier in huis weer gemaakt, dus kan ik vanaf nu vanuit huis mijn blog gaan schrijven.
Inmiddels zit ik hier nu vijf en halve week en ik kan nog steeds met volle overtuiging zeggen dat ik het enorm naar mijn zin heb. Het klimaat, de mensen, de natuur, het werk, mijn collega's, de cliënten, al deze factoren zorgen ervoor dat ik me hier zo fijn voel.
Inmiddels heb ik al een flink aantal eigen cliënten die of elke week, elke twee weken of eens per maand komen. Hierbij is het elke dag toch weer de vraag of ze zullen komen, maar ook dat is inmiddels al normaal geworden voor mij. Het jongste kindje wat ik hier behandel is net 2 geworden en de oudste is 24. Net als de leeftijd van de kinderen zijn ook de diagnoses en hulpvragen allemaal heel gevarieerd. Ik ben namelijk bezig met pre verbale communicatie, eten en drinken, woordenschat en mondmotoriek. De afwisseling in de werkzaamheden en de stemming van de kinderen zorgt ervoor dat geen dag hetzelfde is hier. De behandelingen van de meeste kinderen gaan erg goed, maar er zijn ook een aantal kinderen die er elke keer weer voor zorgen dat ik met een natte rug aan het behandelen ben. Zij rennen weg( één cliënt moet ik elke week achterna rennen en ongeveer 500 m verderop kan ik hem dan pas vangen), ze blijven niet op hun stoel zitten of doen hun ogen dicht en doen gewoon een half uur lang niks. Al deze verschillende behandelingen zorgen voor een hoop werkervaring.
Wanneer ik geen kinderen heb op te behandelen help ik mijn collega's waar nodig en verder ben ik veel in het zwembad te vinden met de kinderen. Dit is eigenlijk de taak van de fysiotherapeuten, maar aangezien we die op dit moment te kort hebben neem ik veel zwembad uren over. En ik moet zeggen dat ik daar erg van kan genieten. Soms zwem je met een kindje van 1,5 die je echt nog dicht tegen je aan moet houden en kennis moet laten maken met water. Het andere moment zwem je met een grote spastische jongen van 25 die je drijvend moet zien te houden, wat soms zorgt voor spierpijn bij mij de volgende dag;)
Het voelt heel goed om een bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling van deze kinderen. Als dank hiervoor schenken de kinderen mij vaak een flinke glimlach wat dan weer zorgt voor een grote glimlach op mijn gezicht.
De afgelopen 3 weekenden ben ik heerlijk weg geweest. Het eerste weekend ben ik naar Arugam Bay geweest een dorpje in het zuid westen van Sri Lanka. Hier heb ik gewoon heerlijk drie dagen op het strand gelegen en een boek gelezen. Heerlijk om een keer zo'n weekend te hebben en niks te moeten behalve genoeg zonnebrand smeren want het was 36 graden.
Het tweede weekend heb ik een van de mooiste treinreizen ter wereld gemaakt, van Kandy naar Ella. De trein rijdt door de bergen en tussen de theeplantages door. Je hebt genoeg tijd om te genieten van het mooie uitzicht, want de trein legt de afstand van 50 km in 7 uur af. Een groot deel van de reis heb ik heerlijk in de deuropening gezeten en heb ik genoten van het mooie uitzicht. De deuren van de trein en ook van de bussen zijn nooit dicht tijdens het rijden. Het weekend in het Ella het heb ik Ella Rock en Little Adam's Peak beklommen. Verder heb ik de negen bogen brug en een waterval bezocht, een heerlijk actief weekend dus.
Afgelopen weekend ben in naar Sigiriya geweest. Hier heb ik de beroemde Lion's rock met 1200 treden beklommen en bovenop genoten van het prachtige uitzicht.
Dat weekend waren papa en mama daar ook, dus na 1,5 maand was ik blij ze weer even te kunnen zien. Ze hadden nog wat spullen uit Nederland voor me meegenomen waar ik erg blij mee was. Aankomende woensdag verblijven ze in de buurt van mijn werk, dus dan komen ze een kijkje nemen bij het project. Ik kijk er erg naar uit om ze alles te kunnen laten zien.
Dat was het weer voor deze keer. Bedankt voor het lezen nu en de leuke reacties op mijn vorige blog!
Liefs Eveline
-
11 Oktober 2016 - 19:06
Tammo En Diny:
Hoi Eveline.
Het plezier spat eraf. Wat fijn dat het zo goed bevalt. Een hele belevenis. En ook zo leuk dat je zoveel van de omgeving en het land gaat bekijken en beleven. Dan haal je echt het maximale eruit.Ook fijn dat je je zo nuttig kunt maken, want dat is toch ook wel belangrijk lijkt ons.
Heel bijzonder ook om dan je ouders te ontmoeten en ze straks ook te kunnen laten zien waar je nu woont en werkt.
We vinden het erg leuk om met je mee te leven en je verhalen te lezen. Benieuwd wat het volgende verslag zal brengen.
Geniet ze en lieve groet en van Tammo en Diny. -
12 Oktober 2016 - 10:30
Winanda:
Meid wat leuk om te lezen! En hoe snel went het het leven in: tempo doeloe. Ja je kunt natuurlijk ook niet ander daar. Mooi om te lezen voor ons stresskippen in Nederland. Wat gaat dat je er lekker op uitgaat in de weekeinden, wat heb je al veel gezien zeg en ik begrijp dat het best veilig is voor een vrouw alleen?
Nou meid, geniet van je patiënten, die de groeten aan je ouders (zij zullen heel trots zijn) en blijf het land ontdekken.
Ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs
Piet en ik
-
12 Oktober 2016 - 20:52
Henk:
Dag Eveline,
Terwijl hier in Nederland langzaamaan de herfst invalt, beleef jij je avonturen in tropische warmte. Bedankt weer voor je uitgebreide verslag en mooie verhalen over je ervaringen binnen het revalidatie-centrum en je reizen door het land. We genieten volop van je berichten en zijn trots op zo'n avonturierster in de familie. Je bent al aardig gewend, lezen we, en van heimwee is geen sprake...........goed hoor! Fijn, dat nu ook je ouders in Sri Lanka zijn en op bezoek kunnen komen.
We wensen je een goede tijd daar en doe de groeten aan Fokke en Ria.
Met een hartelijke groet van Joke en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
