De eerste weken in Sri Lanka
Door: Eveline Seldenrust
Blijf op de hoogte en volg Eveline
19 September 2016 | Sri Lanka, Digana
Hi allemaal,
Nou daar is het dan eindelijk, het eerste reisverslag vanuit Sri Lanka. Ik had jullie graag eerder op de hoogte gesteld van mijn avonturen, maar de internetverbinding wilde daar helaas niet aan meewerken. Inmiddels ben ik hier nu ruim twee weken en ik kan zeggen dat ik redelijk gewend ben.
Na een goede vlucht kwam ik donderdag 1 september aan in Colombo. Langs de douane voor een stempel in mijn paspoort en op naar de bagageband voor mijn koffer. Dat liep helaas anders dan verwacht, mijn koffer bleek namelijk nog in Abu Dhabi te staan en kwam als het goed is die avond pas aan in Colombo. Ik werd opgehaald bij het vliegveld door de chauffeur van het project dus ik kon niet op mijn koffer gaan wachten. Na het nodige papierwerk en het vertrouwen dat het goed zou komen kon de autorit naar het project gaan beginnen. Gedurende de vier uur durende autorit werden de zintuigen goed geprikkeld. Enorm veel verkeer, vier keer bijna een aanrijding, uitlaatgassen, etensgeuren, een olifant die staand op een vrachtwagen naar de dokter wordt gebracht en natuurlijk nog veel meer. Ik was dan ook blij toen we bij het project waren en dat ik nadat ik kennis had gemaakt met de andere vrijwilligers lekker kon gaan slapen in mijn nieuwe Sri Lankaanse bed.
De volgende drie dagen ben ik de directe omgeving gaan verkennen en heb ik flink uitgerust voordat de werkweek zou gaan beginnen. En heel belangrijk, mijn koffer werd dat weekend keurig hier gebracht.
Op maandagochtend heb ik kennis gemaakt met de Sri Lankaanse collega's. Gedurende de eerste werkweek heb ik vooral meegekeken bij de Sri Lankaanse logopedist en ben ik met een aantal kinderen ter ontspanning voor ze het zwembad in geweest. Dit was voor mij ook een heerlijke verfrissing aangezien het hier elke dag rond de 30 graden is met vaak volle zon.
De werkwijze met betrekking tot logopedie is redelijk gelijk aan die in Nederland dus dat is erg prettig voor mij. Sri Lankanen zijn echter niet heel nauw met afspraken, dus het komt geregeld voor dat er maar 1 of 2 cliënten komen op een dag terwijl er 8 op de planning staan. Dat is voor mij met mijn Nederlandse manier van denken af en toe nog wel lastig te begrijpen. Maar ik denk dat alles gaat wennen, net als het eten hier. Inmiddels heb ik in de supermarkt al heel wat dingen gevonden die ik heerlijk vind en die redelijk lijken op de producten in Nederland zoals de yoghurt. En ja, dat twee keer op een dag warm eten (rijst) zal ik als ik terug ben in Nederland absoluut niet gaan missen:)
Het tweede weekend ben ik naar Kandy geweest een stad hier in de buurt. Hier heb ik even de toerist gespeeld en ben alle bezienswaardigheden afgegaan. Veel verkopers en tuktuk bestuurders spreken je aan, als je als blanke vrouw alleen door de stad loopt. Gelukkig ken ik inmiddels al een aantal Singalese woorden, dus wanneer je dan in het Singalees antwoord geeft kijken ze je even raar aan en laten je dan al heel snel met rust.
Gedurende de tweede werkweek kreeg ik al steeds meer eigen cliënten en dat was af en toe even flink zweten. Door de beperkingen bij de kinderen(autisme, Down syndroom en CP) in combinatie met een grote taalbarrière is het heel moeilijk om contact te maken met zowel de kinderen als de ouders. Maar ook hiervoor geldt, alles zal wennen en het zal in de loop van de tijd steeds beter gaan. Het heeft gewoon even de tijd nodig. We werken hier maar vier dagen per week, dus dat betekent dat ik drie dagen weekend heb. Dit weekend ben ik op vrijdag in de buurt gebleven en ben ik even naar het meer hier in de buurt geweest. Op zaterdag waren we uitgenodigd bij de logopedist thuis die de sterfdag van haar oma ging herdenken. Bij elke gebeurtenis hier(bruiloft, herdenking, begrafenis) dragen de mensen witte kleding, dus ook wij waren helemaal in het wit gekleed. Er waren monniken, er werd gebeden en natuurlijk was en heel veel eten en drinken. Zo veel zelfs dat we met allemaal bakjes vol heerlijk eten naar huis gingen. Het was indrukwekkend en bijzonder om hierbij aanwezig te mogen zijn.
Bedankt voor het lezen en ik ga me voorbereiden op mijn derde werkweek hier.
Het verhaal is iets langer geworden dan ik verwacht had, maar dat krijg je al snel met twee weken vol indrukken hier:)
Liefs Eveline
Nou daar is het dan eindelijk, het eerste reisverslag vanuit Sri Lanka. Ik had jullie graag eerder op de hoogte gesteld van mijn avonturen, maar de internetverbinding wilde daar helaas niet aan meewerken. Inmiddels ben ik hier nu ruim twee weken en ik kan zeggen dat ik redelijk gewend ben.
Na een goede vlucht kwam ik donderdag 1 september aan in Colombo. Langs de douane voor een stempel in mijn paspoort en op naar de bagageband voor mijn koffer. Dat liep helaas anders dan verwacht, mijn koffer bleek namelijk nog in Abu Dhabi te staan en kwam als het goed is die avond pas aan in Colombo. Ik werd opgehaald bij het vliegveld door de chauffeur van het project dus ik kon niet op mijn koffer gaan wachten. Na het nodige papierwerk en het vertrouwen dat het goed zou komen kon de autorit naar het project gaan beginnen. Gedurende de vier uur durende autorit werden de zintuigen goed geprikkeld. Enorm veel verkeer, vier keer bijna een aanrijding, uitlaatgassen, etensgeuren, een olifant die staand op een vrachtwagen naar de dokter wordt gebracht en natuurlijk nog veel meer. Ik was dan ook blij toen we bij het project waren en dat ik nadat ik kennis had gemaakt met de andere vrijwilligers lekker kon gaan slapen in mijn nieuwe Sri Lankaanse bed.
De volgende drie dagen ben ik de directe omgeving gaan verkennen en heb ik flink uitgerust voordat de werkweek zou gaan beginnen. En heel belangrijk, mijn koffer werd dat weekend keurig hier gebracht.
Op maandagochtend heb ik kennis gemaakt met de Sri Lankaanse collega's. Gedurende de eerste werkweek heb ik vooral meegekeken bij de Sri Lankaanse logopedist en ben ik met een aantal kinderen ter ontspanning voor ze het zwembad in geweest. Dit was voor mij ook een heerlijke verfrissing aangezien het hier elke dag rond de 30 graden is met vaak volle zon.
De werkwijze met betrekking tot logopedie is redelijk gelijk aan die in Nederland dus dat is erg prettig voor mij. Sri Lankanen zijn echter niet heel nauw met afspraken, dus het komt geregeld voor dat er maar 1 of 2 cliënten komen op een dag terwijl er 8 op de planning staan. Dat is voor mij met mijn Nederlandse manier van denken af en toe nog wel lastig te begrijpen. Maar ik denk dat alles gaat wennen, net als het eten hier. Inmiddels heb ik in de supermarkt al heel wat dingen gevonden die ik heerlijk vind en die redelijk lijken op de producten in Nederland zoals de yoghurt. En ja, dat twee keer op een dag warm eten (rijst) zal ik als ik terug ben in Nederland absoluut niet gaan missen:)
Het tweede weekend ben ik naar Kandy geweest een stad hier in de buurt. Hier heb ik even de toerist gespeeld en ben alle bezienswaardigheden afgegaan. Veel verkopers en tuktuk bestuurders spreken je aan, als je als blanke vrouw alleen door de stad loopt. Gelukkig ken ik inmiddels al een aantal Singalese woorden, dus wanneer je dan in het Singalees antwoord geeft kijken ze je even raar aan en laten je dan al heel snel met rust.
Gedurende de tweede werkweek kreeg ik al steeds meer eigen cliënten en dat was af en toe even flink zweten. Door de beperkingen bij de kinderen(autisme, Down syndroom en CP) in combinatie met een grote taalbarrière is het heel moeilijk om contact te maken met zowel de kinderen als de ouders. Maar ook hiervoor geldt, alles zal wennen en het zal in de loop van de tijd steeds beter gaan. Het heeft gewoon even de tijd nodig. We werken hier maar vier dagen per week, dus dat betekent dat ik drie dagen weekend heb. Dit weekend ben ik op vrijdag in de buurt gebleven en ben ik even naar het meer hier in de buurt geweest. Op zaterdag waren we uitgenodigd bij de logopedist thuis die de sterfdag van haar oma ging herdenken. Bij elke gebeurtenis hier(bruiloft, herdenking, begrafenis) dragen de mensen witte kleding, dus ook wij waren helemaal in het wit gekleed. Er waren monniken, er werd gebeden en natuurlijk was en heel veel eten en drinken. Zo veel zelfs dat we met allemaal bakjes vol heerlijk eten naar huis gingen. Het was indrukwekkend en bijzonder om hierbij aanwezig te mogen zijn.
Bedankt voor het lezen en ik ga me voorbereiden op mijn derde werkweek hier.
Het verhaal is iets langer geworden dan ik verwacht had, maar dat krijg je al snel met twee weken vol indrukken hier:)
Liefs Eveline
-
19 September 2016 - 13:49
Martine:
Hoi Eveline,
Wat een verhaal al! Veel indrukken opgedaan zoals ik het begrijp en een heel ander leven dan hier in Nederland. Ik hoop dat je het naar je zin blijft hebben en steeds meer zult gaan wennen daar. Ik ben benieuwd naar je volgende verhalen!
Groetjes,
Martine -
19 September 2016 - 18:40
Diny Suk:
Hallo Eveline.
Wat leuk om dit verslag te lezen. Zo kunnen wij ons een beetje indenken hoe jij het daar hebt.Zeker spannend om aan het werk te gaan. Maar zo te lezen gaat dat wel goed komen.Ook leuk dat je zo naar stad kunt gaan en dan al wat van de taal kunt gebruiken. Geweldig!We denken regelmatig aan je en zijn erg benieuwd naar je volgende verslag.
lieve groeten van Tammo en Diny. -
19 September 2016 - 18:55
Jan En Tineke Mondria.:
Hallo Eveline.
Met recht een andere wereld, je doet wel ontzettend veel ervaring op zowel met de logopedie als met mensen kennis en cultuur gebruiken.
Het is natuurlijk wel erg wennen , we wensen je veelplezier en ervaring met de kinderen daar!!!
Liefs van Jan En Tineke. -
20 September 2016 - 10:45
Ria En Fokke Seldenrust:
Hallo Eveline
Leuk stukje, ook al wisten we al het een en ander van je verhalen.
Zo kunnen wij ons een beetje in leven in jouw wereldje daar. Tot snel want we komen je opzoeken in Kandy. De koffers staan al klaar en de visums zijn aangevraagd. Groetjes van ons. Ria en Fokke. -
03 Oktober 2016 - 17:40
Henk:
Dag Eveline,
Bedankt voor je verslag van de eerste weken in Sri Lanka. Wat herken ik veel van jouw eerste ervaringen daar. Het dagelijks leven, de etensgeuren, de vreemde cultuur: ook ik moest daaraan erg wennen toen ik in de asielzoekerscentra aan het werk ging. Het veel te laat (of helemaal niet) komen op afspraken.........
"jullie hebben een horloge, maar wij de tijd" heb ik vaak gehoord. Maar Eveline: Mooi, dat je er zo ontspannen mee omgaat....("het komt, zoals het komt")... ik denk, dat dat de juiste instelling is om plezier in het werk te houden. Fijn, dat je ook de gelegenheid krijgt om het land en de bevolking te leren kennen. Ik vind het knap van je, dat je dit avontuur aangaat en tijd vrij zet om jouw cliënten te ondersteunen een nieuw leven op te bouwen.
Geniet van je avontuur en houd ons op de hoogte............we leven met je mee!!
Groeten van Joke en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
